Działalność prezydium po 1981

I Posiedzenie Prezydium KSP - 10 marca 1981r

Pierwsze posiedzenie Prezydium Krajowej Sekcji Pożarnictwa NSZZ „Solidarność” odbyło się w dniu 10 marca 1981r. w Sopocie. Cały dzień pracy, do godzin wieczornych od rana

 

  1. przyjęto dokumentację KKPP NSZZ „Solidarność”
  2. ustalono opiekunów poszczególnych województw spośród członków

 

Prezydium wg zestawienia:

Kol. Stanisław Juszczyszyn – Szczecin, Gorzów, Koszalin, Piła, Zielona Góra.

Kol. Janusz Wysiecki – Gdańsk, Słupsk, Bydgoszcz, Elbląg.

Kol. Leszek Duszkiewicz – Olsztyn, Ciechanów, Płock, Włocławek, Toruń.

Kol. Andzrej Dziejna – Białystok, Suwałki, Łomża, Ostrołęka, Siedlce.

Kol. Leszek Grzelecki – Warszawa, Zamość, Biała Podlaska, Radom, Lublin, Chełm.

Kol. Zygmunt Gaul – Łódź, Skierniewice, Piotrków Tryb., Sieradz, Konin, Częstochowa.

Kol. Władysław Mikulski – Poznań, jelenia góra, Leszno, Legnica.

Kol. Jan Wylęgała – Wrocław, Wałbrzych, Opole, Kalisz.

Kol. Jerzy Hubert – Katowice, Bielsko-Biała, Nowy Sącz, Kielce, Tarnobrzeg.

Kol. Andrzej Pozierak – Kraków, Tarnów, Krosno, Rzeszów, Przemyśl.

 

  1. ustalono skład Sekretariatu Prezydium KSP
  2. omówiono sprawę przygotowania się do rozmów z Ministrem Spraw Wewnętrznych w sprawach postulatów pracowniczych.

 

Znowu się okazało, że tematów jest bardzo dużo, część z nich opracowują zespoły powołane przez KKPP, a do rozmów, które planuje się odbyć w połowie kwietnia musimy przygotować się doskonale.

II Posiedzenie Prezydium KSP - 6-7 kwietnia 1981r

W trakcie posiedzenia, które trwało 12 godzin każdego dnia:

  1. Omówiono całokształt spraw związanych z postulatami i tematami przygotowywanymi do rozmów z MSW.
  2. Wyznaczono członków prezydium w celu wzięcia udziału w naradzie komendantów wojewódzkich i głównych inspektorów ochrony przeciwpożarowej w KGSP, która miała się odbyć w dniu 9 kwietnia i na którą to naradę otrzymaliśmy zaproszenie od Komendanta Głównego. Ustalono także główne tezy wystąpienia przewodniczącego KSP kol. Zdzisława Sołowina na tej naradzie. Trzeba tu stwierdzić, że wystąpienie liczyło 8 stron maszynopisu i zawierało cały szereg problemów nurtujących polskie pożarnictwo. /Postaramy się, jak będzie trochę miejsca w biuletynie, przytoczyć niektóre fragmenty tego wystąpienia./
  3. Dokonano podziału poszczególnych tematów pomiędzy głównych referentów na rozmowy, które miały się rozpocząć w dniu 14.04.1981r. w Warszawie. /Na tym posiedzeniu po raz pierwszy pojawił się kol. Ppłk. Inż. Stanisław Ryszewski z Gdańska, ekspert w sprawach płacowych i nie tylko, który jak się później okazało z ogromnym zaangażowaniem brał udział w pracach Prezydium a obecnie jest głównym doradcą Krajowej Sekcji Pożarnictwa.
  4. Zajęto jednoznaczne negatywne stanowisko, co do proponowanych zmian w uchwale nr 34/76 Rady Ministrów w sprawie wynagradzania funkcjonariuszy pożarnictwa. Pismo skierowane w tej sprawie przez Prezydium KSP z datą 6.04.1981. do Komendanta Głównego Straży Pożarnych zawierało na 4 stronach pełne uzasadnienie stanowiska wraz z żądaniami Krajowej Sekcji, Należy tu podkreślić, że zakwestionowaliśmy też proponowaną wersję rozwiązania problemu skrócenia czasu pracy dla podziału bojowego. Projekt zmian do uchwały nr 34/76 przewidywał 10%zwiększenie dodatku operacyjnego w zamian za efektywne skrócenie czasu pracy. Oczywiście było to sprzeczne z porozumieniami gdańskimi, i innymi ustaleniami związku „Solidarność” z Rządem, a także z postanowieniami aktów prawnych ogłoszonych przez Radę Ministrów, dlatego też nasze stanowisko było jednoznaczne, a poza tym zgodne z ustaleniami, które podjęliśmy w Szczecinie. Bo właśnie w Szczecinie, w drugim dniu obrad delegaci ustalili, że należy walczyć o efektywne skrócenie czasu pracy. Argumentacja była i jest bardzo prosta – pieniądze się dewaluują, a wolny czas nie.

Rozmowy zespołu KSP NSZZ „Solidarność” ds. płacowych w składzie:

Kol. Zdzisław Sołowin

Kol. Jerzy Hubert

Kol. Janusz Wysiecki

Kol. Stanisław Ryszewski

 

Rozmowy zespołu KSP NSZZ „Solidarność” -13 kwietnia 1981r

 

W dniu 13 kwietnia br. W Komendzie Głównej Straży Pożarnych.

Ze strony KGSP w rozmowach udział wzięli płk. Z. Durlik i płk. J. Kuczyński.

Stwierdzono, że NSZZ uzgodnił pozytywnie przedłożony projekt zmian do uchwały nr 34/76 tj. zwiększenie dodatku operacyjnego o 10% dla wszystkich funkcjonariuszy i o dalsze 10% dla podziału bojowego w zamian za tzw. wolne soboty. Ponieważ jak nam powiedziano ZG NSZZ nie wniósł zastrzeżeń do całego projektu zmian nasze stanowisko tylko opóźnia wprowadzenie nowego przepisu.

Wówczas oświadczyliśmy, że:

 

  1. Żądamy w imieniu załóg rzeczywistego skrócenia czasu pracy dla systemu zmianowego poprzez udzielenie dodatkowych służb wolnych, – co dziesiąta służba. Na okres przejściowy dopuszczamy możliwość pozostawienia funkcjonariusza w wolną służbę w pracy, ale pod warunkiem zapłaty za tą służbę wg. zasad podanych w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 16 lutego br. Tj. tak jak za pracę w dni świąteczne.
  2. W przypadku wprowadzenia 10% zwiększania dla wszystkich dodatku operacyjnego należy równolegle wprowadzić dodatek wyrównawczy w grupach od pierwszej do dwunastej.
  3. Za pozostawienie funkcjonariusza w celu pełnienia dodatkowej służby należy płacić ryczałt godzinowy ustalony od średniej płacy w pożarnictwie.
  4. Aby dyskutowane zmiany miały charakter przejściowy do końca tego roku, KGSP opracować powinna w trybie pilnym projekt przepisów dotyczących wynagradzania, uwzględniające słuszne postulaty załóg, zapoznać z nim podległe jednostki organizacyjne oraz związki zawodowe i po uwzględnieniu opinii spowodować wydanie tych przepisów z mocą obowiązującą od 1 stycznia 1982r. Każde inne rozwiązanie sprawy spowoduje protest naszego związku. Będziemy dochodzić swoich praw przy poparciu Krajowej Komisji NSZZ „Solidarność”.

 

Byliśmy przez cały czas rozmów nieustępliwi aż do ostatniego załatwienia sprawy w dniu 28 maja przy udziale wicepremiera St. Bacha.

Trzeba tu powiedzieć i wyraźnie to podkreślić, że uzyskaliśmy w sprawach płacowych wszystko to, co od samego początku tych rozmów prezentowało Prezydium Krajowej Sekcji.

Stanowi to dobrą podstawę wyjściową do uregulowania głównego celu tj. aby średnia płaca w pożarnictwie, wynosiła tyle co średnia płaca w innych grupach zawodowych zaliczanych do pierwszej kategorii zatrudnienia. Poza tym chcemy aby strażak za swoją pracę dostawał wynagrodzenie i świadczenia takie jak mu się należą z tytułu czasu pracy, warunków pracy, zagrożeń życia i zdrowia, wymagań zdrowotnych i sprawności fizycznej itp. a nie przynależności resortowej.